به نام او که یاد او آرامش بخش جان هاست

روزی در یک روزنامه فرهنگی ، اجتماعی خواندم که از بهار سال 1998 تا به الآنکه من با شما سخن می گویم در جهان قرن 21 (عصر الکترونیک) ده ها کشور مورد تهاجم فرهنگی قرار گرفته اند. همچنین در تلوزیون دیدم که یک کارشناس سخن هایی می گفت که گواه بر این دارند. بر اثر این هجوم روزگار مردمان ایران و بسیاری از کشور های دنیا و خاورمیانه سیاه و تباه شده است.

چنین است که امریکا و کشور های تحت سلطه آن کارهایی انجام می دهند و وسایلی درست   می کنند که با عقاید ما مطابقت ندارد و ما از آن ها استفاده می کنیم و این بی دینی است و آن ها همین را می خواهند. با ساخت این وسایل نوع تفکر مردم را تغییر می دهند و دیگر احتیاج به اسلحه و تانک و نفربر نیست و همین جنگ روانی برای آن ها کافی است. آن ها مردم را طوری تربیت می کنند که در واقع برده آن ها شوند وزنده زنده خود را از درون تخریب کنند.

تهاجم فرهنگی برای شما در واقع مرگ زیباست و ما در واقع با این زیبایی های تجملی و بی فایده محشور شده و انگار افکار و اعتقادات شما با آن ها یکی است. با این ساختاری که برای ما درست کرده اند تمام افکار و اعتقادات مثبت و صحیح ما را از بین برده اند و ما دیگر در پی انجام کارهای مثبتی که موجب پیشرفت ما می شود نیستیم. امریکایی ها با دادن امکانات فراهم سازی همه چیز برای ما نوع تفکر ما را نسبت به خود عوض کرده و ما را برده خود ساخته است. به تعبیر دیگر ما را بی قید و بند می کند و اعتقادات ما را زیر سئوال می برد.

چند وقت پیش دانمارکی ها که یکی از کشور های تحت سلطه امریکا و نامسلمان و بی دین است کاریکاتور هایی از پیامبر اسلام به تصویر کشیده و ایشان را زیر سئوال برده اند. جامعه با دین و مذهب ، خود را آراسته است و از بین رفتن دین و مذهب یک جامعه و تخریب آن شایسته نیست حال آنکه معصیت بزرگی است. حتی اگر بودایی و ... و دین غیر یکتا پرستی باشد. در سالیان دور ایران و همین کشور های خاورمیانه بهترین محل علم آموزی بوده و تنها کشوری که با این کشور ها رقابت می کرده یونانی ها و مردمی مانند سقراط و.... بوده اند.

 همین کشور ها که مورد هجوم امریکا و کشور های پیرو آن قرار گرفته اند مانند فلسطین ، عراق و .... با کمی تلاش و کوشش و کمک کشور های اطراف می توانند امریکا و دار و دسته اش را نابود کرده و به توانایی والایی برسند تا جایی که آن ها حتی با شیوه جدید خود بعنی تخریب فرهنگ و دین و مذهب هم نتوانند فرهنگشان را تخریب کنند.

سخن های این مدرس دانشگاه مرا به خود آورد که چرا باید تلوزیون ، رادیو ، اینترنت و ..... دین و علم و وقت مرا از آن خود کند. تلوزیون را از دو نگاه می توان دید. یک نگاه مثبت که بگوییم در تلوزیون فیلم های مستند و علمی فراوانی پخش شده و بسیاری از دانشجویان و حتی مدرسین دانشگاه ها برای خیلی از مطالبی که در کلاس درس و کنفرانس خود می گویند از آن ها استفاده می کنند. اما در نگاه منفی آهنگ ها و موسیقی های حرام و نامتعارف. قشری که برای علم آموزی از تلوزیون استفاده می کنند خیلی کم تر از قشری هستند که از آن برای حفظ شعرهای مفتضح و چرت و پرت جدید استفاده می کنند. از این و آن خیلی می شنویم که می گویند آلبوم جدید فلان خواننده را از تلوزیون یا اینترنت دانلود کرده ای؟ متاسفانه جوانان ما از تلوزیون مرجعی برای گناه ساخته و همه و همه از آن برای کار های حرام و ... استفاده می کنند که امریکا و کشور های غربی هم همین را می خواهند. اما ما نباید بگذاریم ما را برده خود کنند و اعتقادات و افکار پوچ خود را به ما تحمیل کنند.

ما همیشه می بینیم که جوانان صبج تا شب جلوی تلوزیون نشسته و چشم به آن می دوزند که مبادا یک لحظه فلان سریال را از دست بدهند. همچنین قشر دیگری از جوانان از صبح تا به شب جلوی کامپیوتر نشسته و در اینترنت به دنبال عکس های مفتضح از فلان فوتبالیست یا بازیگر یا ... می گردد و آن ها را در کامپیوتر خود ذخیره کرده و از دیدن آن لذت می برند چه بسا عکس نامحرمی که بی حجاب است در آن باشد. آیا ما که ادعای مسلمانی می کنیم این آیه شریف را خوانده ایم که قرآن می فرماید: مومن کسی است که وقت خود را به چیز های لغو و بیهوده نگذراند. ؟

ماهواره یکی دیگر از نمونه های خیلی خطرناک تهاجم فرهنگی است. در ماهواره خدا و پیغمبر و عصمت 124000 پیامبر و قرآن و نماز و ...... و همه ی اعتقادات ما زیر سئوال می رود. ماهواره هم درون خود موسیقی های بسیار مفتضح تر ، فیلم ها و موسیقی های بد تر از تلوزیون و ... را به طور بسیار فجیع تر نشان داده است.

موسیقی یکی از بخش هایی است که کاملا گناه است و متاسفانه جوانان ما آنقدر غرق در آن شده اند که حتی منکر این می شوند. موسیقی از گذشته مرجع فساد و تباه و پوچی بوده است و کسانی که فکر می کنند به بن بست رسیده اند از آن استفاده می کنند که البته ما می دانیم که فقط در این دنیای فانی هیچی و پوچی معنا دارد اما در جهان آخرت بن بست معنا ندارد و راه برای همه بندگان خوب خدا باز است که تا هر جایی بروند. این بخش در ماشین ها و ... بسیار استفاده می شود. محتوی این موسیقی ها بسیار مفتضح است و همه و همه خواننده ها درباره یک دختری صحبت می کنند که عاشقش بوده اند. به خصوص که صدای موسیقی را چه در ماشین و چه در خانه و ... زیاد کرده و باعث آزرده شدن مردم می شوند. ولی حال دیگر صدای خیلی از آن ها نمی آید و روش نوین تر و نو تری را برای گوش کردن موسیقی برگزیده اند که آن همه بلوتوث و هدست و هندز فیری است. گوش کردن موسیقی با هندز فیری به اتوبوس ها و مترو هم کشیده شده و گاهی دیده می شود که با گوش کردن موسیقی سر هم جلو عقب می شود.

بی حجابی یکی دیگر از معضل های جامعه امروزی است که از غربی ها و اروپایی ها تقلید می کنیم و فقط به راحتی خود و جلب توجه کردن فکر می کنیم و هیچ توجهی به عقاید اسلامی خود نداریم. امروزه خانم های چادری کم کم رو به برداشتن چادر می آورند که نشان دهنده سست بودن پایه دینی ماست. در صورتی که ممکن است همان شخص بد حجاب نماز به جای بیاورد و روزه هم بگیرد.

فیلم ها یکی دیگر از چیز هایی است که امروزه چه در سینما و چه در خانه ها منشا بی حجابی یا ... می باشد و در بعضی فیلم های ایرانی مقدسات ما زیر سئوال می رود که یکی از نمونه های آن جبهه و دفاع مقدس است. فیلم های کمدی با مسخره کردن یک شخص خاص یا یک فرد ناشناس مردم را شاد می کنند که این شادی ها زود گذر است که یکی از نمونه های آن هم سریالی است که در عید سال 1388 و سال 1387 پخش شد. در این نوع فیلم ها بازیگر نقش اول فیلم یک تکه کلامی را تکرار می کند و فکر می کند که خیلی با مزه است و تا مدتی این تکه کلام بر سر زبان مردم افتاده و تا از سر زبان ها بیفتد مدت زیادی طول می کشد. این فیلم ها اکثرا بی هدف ساخته شده و اشخاص برجسته جامعه را مسخره می کنند و به شوخی می گیرند که در بعضی مواقع شخص یا اشخاص مسخره شده اعتراض می کنند یا آن ها هم می نشینند و به خود می خندند.

اما در طرف دیگر فیلم های کمدی خارجی که معمولا در تلوزیون پخش می شود مانند لورل و هاردی و چارلی چاپلین و ... نظر به شخص خاصی ندارند و برای خنداندن مردم هویت اشخاص را به بازی نمی گیرند و اکثرا اتفاقات جالبی در این فیلم ها افتاده و مردم به آن ها می خندند.

اما فیلم های پلیسی یا جناحی که اغلب به آن بکش بکش می گویند و مثلا در هر قسمت یک سریال یک صحنه تکرار می شود و آن هم این است که در اتوبان چند ماشین به هم برخورد کرده و تقریبا همه مجروح می شوند جز همین پلیس ها. اما بعضی از فیلم های پلیسی بسیار جالب و سرگرم کننده هستند و نکات جالب و آموزنده ای در آن ها دیده می شود. بررسی فیلم های جناحی ایرانی بسیار کم لطف است زیرا هنوز ایرانی ها و فیلم سازان تلوزیونی نتوانسته اند از خود فیلمی بسازند و تنها از خارجی ها تقلید می کنند. اما نه از سری دوم بلکه از سری اول تقلید می کنند. اما متاسفانه حتی نمی توانند به خوبی تقلید کنند. اما در نیمه پر لیوان کارگردانان سینمایی کمی بهتر از تلوزیونی ها کار می کنند. البته فقط در فیلم های جناحی. در این گونه فیلم ها یک چیز مشترک است و آن این که همیشه در فیلم ها یا در هر قسمت چند نفر کشته می شود و همین هاست که انسان را سنگدل می کند.همه ی این ها تهاجم فرهنگی است و نشان خصومت دشمنانی مانند امریکا واسرائیل با کشور ما و کشور های امسال ماست.

آری این فیلم ها یک نوع سرگرمی باید باشد اما نه برای ما و امسال ما که با دیدن آن ها نمی توانیم به کار های مهم تری که داریم برسیم و تنها نام یک بازیگر را حفظ باشیم و از حفظ یک بیت از شاعران بزرگ کشورم غافل شویم ، جنایت مخفی در فیلم ها است که حتی در موقع تمام شدن آن ها می رویم و از فلان موسسه سی دی آن را بخریم.

 یکی دیگر از چیز هایی که ما را در خود غرق کرده است فوتبال است که اکثر وقت شبکه 3 سیما به آن اختصاص داده شده و نام این شبکه جوان است یعنی به طور غیر مستقیم جوان ها را به آن دعوت می کنند. برای ما هیچ سودی ندارد که بدانیم فلان تیم به فلان تیم گل زد یا نه و فقط وقت خود را تلف می کنیم که تهاجم فرهنگی هم همین است. تهاجم فرهنگی به منظور تخریب فرهنگ و عقاید یک جامعه است که یکی از شاخه های آن وقت خود را به بطالت گذراندن است. همینطور ورزش های دیگر مانند بسکتبال و والیبال و ... که هیچ سودی برای ما ندارند. فوتبال و کلا ورزش پر نشاط است اما حواشی امروزه که برای آن درست می شود که فلان مربی با فلان تیم تبانی کرده کار را خراب می کند. مخصوصا آن که بازیکنان امروز اکثرا به دین اهمیت نمی دهند و دیگر ید تر که ما بنشینیم و بازی یک سری افراد بی دین را تماشا کنیم و به خاطر آن ها به دوست یا بد تر از آن به خانواده خود اهانت کنیم. همه می دانیم که طلا یا نقره برای مرد حرام است. بعضی از این بازیکنان به دست یا گردن خود طلا یا نقره یا ... آویزان می کنند. پس ما داریم بازی چند نفری که بویی از بهشت نبرده اند می بینیم.

تلوزیون را می توان کنترل کرد پس یک راه تهاجم فرهنگی را هم می توان کنترل کرد. تلوزیون جعبه ایست بی تقصیر ما هستیم که مقصریم و آن را وقت و بی وقت روشن می کنیم و به تماشای برنامه های مسخره و مفتضح می نشینیم.

حتی دوستان ما می توانند ما را دچار خیلی از گرفتاری ها کنند مانند موادمخدر ، آهنگ های غیر مجاز و ... و ما باید مراقب باشیم زیرا خطر در کمین است.

اما راه دیگری که شاید در رتبه دوم از نظر فلاکت و بدبختی بعد از ماهواره است کامپیوتر می باشد. کامپیوتر به کلی وسیله ی بسیار خوبی است اما این ما هستیم که آن را بد استفاده می کنیم و طرز استفاده صحیح از آن را نمی دانیم و به همه جای آن سرک می کشیم و می گوییم باید بروم تجربه کنم و از این به بعد دیگر نمی روم که در صورت یک بار رفتن هم به آن معتاد شده و می خواهید هر روز بروید و همه جای آن را ببینید. اینترنت منبع فساد است که می توان از آن هم استفاده های خوب و بد کرد. بعضی ها از اینترنت برای دانلود مطالب علمی لازم دارند. اما بعضی هم از آن برای دانلود عکس ها و آهنگ های نا متعارف استفاده می کنند. امروزه که عصر الکترونیک است کسی که کامپیوتر بلد نباشد بی سواد است و جهان بدون آن هیچ است. زیرا امروزه تقریبا همه اطلاعات توسط کامپیوتر پردازش شده نوشته می شود و برای شخص دیگری فرستاده می شود. امروزه که پیشرفته تر هم شده ، مردم با آن خرید های روزانه ، پرداخت قبض و ... را با آن انجام می دهند. اینترنت برای کسی که اهل علم باشد بهترین مرکز علمی و تحقیقاتی دنیا است زیرا تقریبا همه اطلاعات علمی و ... را می توان در دنیای اینترنت یافت. دنیای به این بزرگی که روز به روز به تعداد وبلاگ ها و سایت هایش افزوده می شود. اینتر نت مانند چاقو است هم می توان با آن کسی را به قتل رساند و هم می توان با آن میوه پوست کند و خورد. اما آیا ما با آن میوه پوست می کنیم یا کسی را به قتل می رسانیم ؟ در نیمه پر لویان اینتر نت می تواند از کتاب هم بهتر و مفید تر باشد زیرا هم دسترسی به آن سریع تر است و هم جدید تر از کتاب است. اما در نیمه خالی لیوان اینترنت بعد از ماهواره بزرگترین مرجع فساد است. 

جامعه ما دارد به کلی در دریای بی کران بد بختی غرق می شود و دیگر نمی توان آن را بازگرداند. به قول معروف آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب. یعنی کار از کار گذشته دیگر راه بازگشتی وجود ندارد. ایران یکی از کشور های متمدن جهان است اما حال یکی از کشور هایی است که مورد تهاجم فرهنگی قرار گرفته و این به دلیل این است که دشمن نتوانسته با زور ما را مطیع خود کند و از راهی وارد شده که به کلی ما را تخریب کند و نگذارد برای خود تصمیم بگیریم و حال همه ما می دانیم که دچار گرفتاری بزرگی شده ایم و زاه نجاتی نداریم مگر زمانی که همه ما منتظر آن هستیم فرا رسد.

به امید آن که جوانان در عرصه های مختلف جهانی موفق و پیروز شوند.